Jestem jakąś abstrakcją...

Pocięłam wrześniowy numer Urody Życia co by wiersze poskładać z gazetowych słów...
Tęskniłam za tym ciachaniem...
Bardzo.
Bazę miałam gotową. Kiedyś zrobiłam ten albumik na jakieś wyzwanie. Pusty w środku czekał na treść. Tytuł już miał - "Dokąd prowadzą słowa II ". (Pierwsza część była już dawno).
Oprawę do tekstów stanowią moje zdjęcia. Oraz fragmenty gazety.

 godzina 

zmierzchu

czy

blask słoneczny

pod gołym

niebem

mile widziane

otwarte kino

na co dzień

filmy których nie można

przegapić

 przewracałam się

wiele razy

ale

mam

za sobą jedno 

objawienie

***

aby

zrozumieć cud

z

życia

odkryj jak to jest być

w pełnym rozkwicie

absolutnie

nikim

 rozpędza się

kosmos

naszych niedoskonałości

przedstawia się

totalnie bezkompromisowe 

kino

w tym miejscu

więc

wycisz umysł

przeżuj każdy moment

zobacz sobie

jaki smak ma życie

z tradycji kultywowania

widzenia z serca

 znalazłam w życiu

kilka cudownych

rozdziałów

choćby o miłości

czułości i 

radości

łzy na policzkach

spacery wśród natury

filozofia tu i teraz

pomyślałam: "Boże co za kino

pełne blasku

Dziękuję"

 czuję że

jestem

jakąś abstrakcją

mam w sobie

drzwi

do baśniowego świata

piękna

zdarzył mi się

zawód

twórczyni

nie działam sama

to abstrakcyjna moc

tworzy

przeze mnie

 o tej miłości

niewiele wiadomo

ukrywa w sobie

charakterystyczną

piekącą ostrość

lekka jak skrzydła

wprowadza

w stan rozkoszy

hipnotyzuje i zachwyca

po za nią

już nic nie ma

 od stóp do głów

zawieszona na

niewiedzy

mam

chwilę na kolor absolutny

w kroplach

dla których noc

zarwać warto

jestem dziwnym trafem

rąk i oczu

które opowiadają życie

zupełnie inaczej

do końca nie wiadomo

czy to o szczęściu

świadczy

Dokąd

prowadzą

słowa II

Nno. Fajnie ciacha się gazety. Polecam wszystkim lubiącym słowa.
A za niedługo znowu będę mieć małą przerwę na blogu. Ostatnią w tym roku. Ale póki co może jeszcze coś w tym tygodniu uda mi się wrzucić na bloga.
Bywajcie Kochani :**