W sensie i bezsensie :)

Dopełnił się okularowy eksperyment.
Szczęśliwa siódemka.
Dwie ostatnie pary to ciemna strona mocy.
Pierwsze to styl post apokaliptyczny...
A drugie wyszły mi tak...... iluminacko! Czyli w sumie całkiem na czasie...;))))))
Zdjęcia były lekkim wyzwaniem, bo ja czarny charakter to nie jestem.
Jestem po jasnej stronie mocy.
Ale cóż...
Próbowałam...;)

Świat nie ma sensu, więc dlaczego

moje dzieła powinny go mieć?

Pablo Picasso

Tak, i to jest kwintesencja mojej "sztuki":))))))

Może jeszcze kiedyś zrobię, a raczej przerobię jakieś okulary. Póki co więcej ich  nie mam, ale też lubię urozmaicać zakres swojej twórczej działalności. Co by mi się nie znudziło.

Trzymajcie się cieplutko Kochani:**

Nasłuchując muzyki swej duszy

...kolejne okulary upichciłam.
W sosie własnym.
Sztuk pary dwie.
Jedne w wersji karnawałowej, a drugie takie...psychodeliczne trochę. Z elementem etnicznym.
Razem jest już pięć par.
Umyśliłam sobie siódemkę. Siedem par. I to chyba zakończy okularowy eksperyment.
Uważam, że te poprzednie wersje były ciekawsze, niż te które dzisiaj prezentuję.
Ale żeby były ciekawsze, muszą być też te mniej ciekawe. O.
I oto proszę - można luknąć sobie na te drugie:))))

Jestem światłością i miłością

ciemnością i zwierzęciem

ciszą i pustką

chaosem i wszystkim na raz.

.

W ciszy większej ode mnie

a jednak tak małej jak główka szpilki

czuję wszystko, co jest i czego nie ma

- wszystkość wybrzmiewa we mnie -.

.

I czasem strun tyle ta wszystkość porusza

że gubię się w licznych melodiach

- nasłuchuję wtedy tęsknie

muzyki swej duszy.

.

Siadam nad brzegiem naszej wspólnej rwącej rzeki

i płaczę

za tych co nigdy nie zapłaczą

zajęci nie-czuciem

i z tęsknoty wielkiej za sobą.

.

Wrażliwe kwiaty i zwierzęta

obejmuje się szczególną ochroną

ale nie ludzi.

.

Jak kruchy węgielek

w ogniu wiecznym wciąż się spalam

łącząc tu w sobie piekło i niebo

- w różnych proporcjach -

.

A gdy Wszechświat grać pragnie na mnie

nie zawsze poddaję mu się ufnie

gdy trzepocze tak serce trzepocze

zapominam swe imię

zapominam siebie

.

Aż wreszcie wołam za Nim

wołam głośno

choć wiem już

że On zawsze we mnie

.

Przyjdź do mnie Ukochany przyjdź

i weź mnie za rękę strwożoną

poprowadź naprzód tam gdzie drogi nie widzę

bo zapominałam że jam jest drogą i życiem.

.

Przypomnij Ukochany gdzie mój dom jest

gdzie

diament duszy mojej tęczowy

co znów wodą żywą mnie napoi

życiem wiecznym natchnie

i wyjrzy oczami

Karolina Bochenek

❤️

No. Kolejne dwie pary okularów mam w przygotowaniu, ale może wcześniej jeszcze z czymś innym przybędę. I tak to czas płynie sobie... Czy może raczej my sobie płyniemy różnymi stylami przez chwilę. Gdzieś. Gdzieś przez Wszechświat. Nie wiadomo dokąd...
Ostatnio (tak przy okazji dłubania przy okularach) oglądnęłam sobie czechosłowacki serial z dzieciństwa "Arabelę". Fajnie było sobie tak przypomnieć dawne czasy. Teraz kończę "Kobietę za ladą":))))))))))))))))
Bywajcie Kochani w dobrym zdrowiu i z uśmiechem!

Polegać na cudach...

Jak cyrk (na świecie) to cyrk.
Dołączam i ja. Już kompletnie ześwirowana!
Z okularami.
W trzech wersjach.

Czy wierzę w cuda? Ja na nich polegam.

Y.Bhajan.

Mam jeszcze kilka par okularów do przerobienia. Umyśliłam sobie szczęśliwą "siódemkę" i na tej liczbie raczej zakończę ten eksperyment.

Bardzo wdzięczny i wesoły. Oraz fotogeniczny.

Do masek ręki raczej nie przyłożę. Jakby ktoś pytał. Już za dużo jest dowodów na ich bezsensowność, a wręcz szkodę.

Uśmiechu wszystkim życzę w tym całym widowisku:**

Niech cię zobaczą wiersze

Dzień doberek Kochani!
Albumik malutki przedstawiam.
Baza przeleżała parę lat, miał to być kiedyś meander book, ale mi się porozrywał, wnerwiłam się wtedy i porzuciłam ten albumik. Ale nie wyrzuciłam.
Doczekał do kwarantanny i zamiast meander booka, powstał albumik. Wymiary to 7,5cm x 7,5cm
Tak przy okazji powstawania wpisu z poprzedniego posta. Po prostu nie chciałam zmarnować papieru, którego miałam więcej.
Plus kilka śmiesznych (i nie) tekścików i proszę bardzo!
Proszę się częstować:

 Nic poważnego

Coś 

dla ducha

tylko najlepsze składniki

cisza

terapia śmiechem

serc władczyni

absolutna

***

coś 

dla ciała

przeciągnij się i 

śmiej się

przy

otwartym

oknie

zaglądaj 

czasem

do elfa

w lesie

***

niech

cię zobaczą

wiersze

dusza i reszta

i najważniejsze

w życiu

rzeczy

żeby

chciało się chcieć

warto

często

powtarzać

dziękuję

***

prowadzi 

nas

duch

który jest

a jakby go nie było

czasem

wystarczy

czysta

przyjemność

chwile

namiętności

***

przytul

drzewo

żeby

zaspokoić głód

błogości

gdziekolwiek

jesteś

utrzymuj

spokój

w

środku

***

na szczęście

wciąż

w tym

świecie

jeszcze

mieszka

miłość

życie lubi

abstrakcję nonsens

niedopowiedzenia

i jak prawdę

zasłania

odrobina tajemnicy

***

stojąc w drzwiach

epoki

zobacz

to piękne

dziwactwo

Następny post będzie bardziej szalony i zaskakujący, myślę. Realizuję swoje dziwne fantazje...;))))
Także możecie się Kochani spodziewać niebawem kolejnego posta.
Trzeba przecież jakoś ukoić nerwy.
Uściski Kochani! NIECH NAS ZOBACZĄ WIERSZE............:))))))))))))))))))))))

Gwiezdne stany Mocy

Mam taki album (20cm x 20cm), który jako jedyny powstaje od kilku lat.
Pierwszy wpis jest z 2013 roku.
Normalnie wszystkie albumy i albumiki robię od początku do końca za jednym zamachem. Ale nie ten. I postanowiłam go skończyć. Razem będzie łączył 12 wpisów.
Dzisiaj prezentuję dziesiąty.
Dwa kolejne powstaną pewnie niebawem.
Jak będzie komplet, (razem z okładką, której też jeszcze nie ma) to w jednym poście przypomnę wszystkie wpisy.
Ten jest na różowo - brązowo i na niewierząco ;))))))))))))))
No i jest z moimi zdjęciami, czyli jak zwykle - w stylu narcystycznym ;))))))))))
Tekst bardzo aktualny mi wyszedł!

 wciąż mam w sobie

szaleństwo i

gwiezdne

stany 

mocy

koniec świata

świat oszalał

nie wierzę, że

prawda się nam przedstawi

ale

odetchnij

przebudzenie mocy

jest w twojej ręce

na co dzień

na każdą chwilę dnia

spontaniczność

chwyta

za serce

Przy okazji tego wpisu, powstał też mały albumik, do którego baza przeleżała parę lat. Wrzucę go zapewne w niedługim czasie.
To taki czas, że pozwalam sobie zajmować się rzeczami, które wcześniej uznawałam za nieprzydatne.
I na realizację różnych szalonych pomysłów, które mam nadzieję zrealizować w najbliższym okresie.
Dobrego nastroju Kochani! :**

Pocałunki Duszy

Dzień dobry w świąteczny dzień, w czasach kwarantanny!
Kolaże serwuję.
Spięte w album (21cm x 21cm)
Z kobietą w roli głównej.
Głównie ze starych kalendarzy, które kiedyś dostałam w prezencie. Przeleżały parę lat.
I trochę z moich niewykorzystanych monotypii.
No i z gazet.
Teksty/wiersze niekoniecznie oddają mój stan ducha, starałam się raczej dostosować je do kolaży.
Ale pewnie i tak coś tam ze mnie tu i ówdzie się przebija.

 Mogę śmiało

powiedzieć że los mnie

przeczołgał

dziękuję

bo żeby wstać

trzeba się przewrócić

uwielbiam to cholerne uczucie

kiedy

idę po swoje 100 procent

 uwielbiam być jak kot

ufam intuicji

codziennie czuję wdzięczność

że aż robi

się od tego ciepło i przyjemnie

jestem tam gdzie

płynie wolno czas

a zaginione ścieżki

wypełnia miłość

 miłość

powiada że

nie trzeba mieć pieniędzy by

podziwiać świat

zagłębiać się w duszę

i robić piękne rzeczy

może to i bajka

ale

otworzyła mi oczy

 odważna i tajemnicza

Czarna Wdowa

wdzięczna życiu

z duszą

śpiewa o tym czego się boimy

otwiera serca

śpiewając o śmierci

poznamy ją kiedyś

naprawdę

 Woda ogień

ziemia powietrze

jestem sumą czterech żywiołów

co za mieszanka!

roniłam łzy

i tyle się już śmiałam

na czym polega fenomen

magii życia?

myślałam

za co jestem wdzięczna życiu

za wsparcie innych

i za samotność

i za ciszę

w której nawet sam Bóg

chciał odpocząć

 W głębi lasu

w ciszy

dzieje się prawdziwa historia

pod przewodnictwem duszy

już nie ma "ja"

jest za to wdzięczność za tę pustkę

za naszego istnienia

przyczynę

 mimo

burzliwej historii

otwórz się na

świat

w szalonych kolorach

piękno czasem jest

a czasem nie

ale usłysz przestrzeń 

która rodzi nas

i świat

krzyk

o wolności

znów przeżywa czasy świetności

teraz tylko

cisza głośniejsza od szumu

jak studnia bez dna

najtrudniejsza

lekcja jaką dostałam

na wkurzeniu

trudno dostrzec

za co można dziękować 

 szalona czy psychicznie chora

tańcz wiedźmo tańcz

boso w kosmosie i na ziemi

gadaj z radością

w języku dźwięków

niech kiełkuje cud

Lubię kolażowanie, choć najtrudniejsze było dla mnie znaleźć odpowiednie twarze. Gazety są pełne takich zdjęć, ale większość była zbyt "modelkowa". Trudno znaleźć zdjęcie z jakąś głębią w oczach, z jakimś indywidualizmem...Chyba zbyt wymagająca jestem :)
Myślę, że jeszcze poeksperymentuję z papierem.
I tak sobie myślę, że gdyby nie to, że lubię coś tam tworzyć, to ciężko by mi było w tej kwarantannie.
Nie wierzę w zjadliwość żyjątka, które nas "atakuje" aktualnie, ale czuję raczej, że coś złego się dzieje z tym światem i ostatnio narastała złość we mnie i bezsilność na to wszystko.
Ratuję się oddechem, no i kreowaniem swoich tworów...
Dobrej energii i wytrwałości życzę:**