W bezwymiarowym punkcie chwili obecnej

Witajcie Drodzy :)

Oglądałam kiedyś taki film pt. "Dym" z Harveyem Keitelem w roli głównej.

Bohater tego filmu robił przez wiele lat codziennie zdjęcie tego samego miejsca, przed swoją knajpką, o ile dobrze pamiętam.

Bardzo mnie ten motyw zdjęciowy wtedy zachwycił. 

Wtedy jednak nie było jeszcze aparatów cyfrowych, nie miałam więc takich możliwości robienia zdjęć i pomysł raczej pozostał gdzieś w zakamarkach mojej pamięci.

Ziarno zostało zasiane, można powiedzieć.

Od czasu tego filmu bardzo polubiłam tego aktora. Harvey znany jest również z filmu "Fortepian", też kiedyś mój ulubiony. Facet ma księżyc w rybach, jak ja, czyli podobną wrażliwość w odbieraniu świata.

Chyba tylko Ryby wpadają na takie pomysły...

Ale do brzegu.

Mam okna skierowane na południowy zachód mniej więcej.

I moje biurko, przy którym spędzam dużo czasu znajduje się blisko okna, przez co często zdarza mi się zagapić w niebo... Zatopić się w obrazie...

A to niebo, niby to samo, a wygląda za każdym razem inaczej.

Dawno temu wpadł mi do głowy pomysł, żeby robić zdjęcie tego widoku za oknem w różnych porach dnia, roku. Nie codziennie, ale raz na jakiś czas. Kiedy mnie "zawoła".

I na przestrzeni około dwóch lat udało mi się zrobić zdjęcie zaledwie kilkanaście razy.

Zebrałam te zdjęcia i wybrałam trzynaście.

I częściej będę je robić.

Zwłaszcza, że ostatnio mam ograniczone możliwości wypadowo spacerowe za miasto. A tu - nie ruszając się z miejsca zawsze mam nowy, świeży widok.

Świat napawa cię niepokojem? Świat nie może ci nic zrobić, nie może cię schwytać w żadną sieć. Umysł, myślenie i uczucia - im zagrażają niebezpieczeństwa, ale nie tobie. Z umysłem stykasz się tylko w bezwymiarowym punkcie chwili obecnej i ten jak ostrze ołówka, rysuje wyobrażenie świata. Nie daj się zwieść temu rysunkowi. On jest wielki i skomplikowany, ty natomiast jesteś bardzo prosty i zwyczajny.

Nisargadatta Maharaj

A tak po za tym, coś tam się tworzy, ale bardzo powoli, bo jakaś zblokowana jestem. I choć czasu nie mam tak, jak kiedyś zbyt dużo, to jednak trochę go mam, ale przepływa jakoś tak przez palce. Dość bezproduktywnie. Bo inspiracji i pomysłów mi nie brakuje. Wręcz się kotłuje to wszystko wewnątrz.

Już nawet szukałam przyczyn tego stanu w planetach i faktycznie - i tam wszystko się muli ;) 

Chyba trzeba odpuścić i przeczekać...

Uściski ślę:**