Wszystko ze mną w porządku...

Witam serdecznie wszystkich, którzy tu jeszcze zaglądają.

Tak, nie było mnie dość długo.

I pewnie tak już zostanie.

Ten niewielki obraz (60cm x 60cm) od samego początku - wyraźnie to czułam - nie chce się nazywać mandalą, choć niewątpliwie kształtem ją przypomina.

Uszanowałam ten głos.

Nazywam go obrazem, tak jak tego sobie życzy ;)))

Nawiązuje do wyglądu komórek żyjących istot widzianych pod mikroskopem. W przekroju, z dużym powiększeniem.

Użyłam drewienek, papieru ze starego podręcznika do języka rosyjskiego, słomki i glinki samoutwardzalnej. Oraz farb akrylowych.

Praca niezwykle pracochłonna.

Przez tydzień , wieczorami kleiłam te malutkie elementy z papieru. Nawet nie wiem, jak je nazwać, czy w ogóle ma to jakąś nazwę.

W kolorach bieli i czerwieni. 

Z domieszką złota było początkowo, ale ostatecznie to złoto rozjaśniłam.

Bardzo lubię ten zestaw kolorów.

W TĘTNIĄCYM NURCIE ŻYCIA

Tyle prób

naprawiania siebie.

I nie pomogło.

Co pomogło?

Zrozumienie, 

że wszystko 

jest ze mną 

w porządku.

Jestem

Wieczną Obecnością

doświadczającą

przez chwilę

człowieka.

...ukojenie...

Karolina Bochenek

Może na następny post nie będzie trzeba tak długo czekać, choć oczywiście nie mogę tego obiecać.

Uściskuję Kochani:**