W bezkresie Istnienia...

zatańczyłam sobie...

radosny, dziki taniec wewnętrznego dziecka

w podskokach i zakrętasach

ze śmiechem wydobywającym się z trzewi

z wdzięcznością w sercu

pod bezkresnym dachem nieba

i w objęciach ziemi

Oto mój wczorajszy dzień na najpiękniejszej plaży świata!

To są te unikalne, cenne chwile, za które z głębi serca DZIĘKUJĘ!

I już tęsknię...

Taniec w bezkresie Istnienia

nie złapiesz sensu

myślą szukając odpowiedzi

pytania zanikną

w rytmie przyzwolenia

w przestrzeni zaufania

spojrzysz w oczy Boga

Teraz 

dłoń Jego obejmuje wszystko

Nulina

Przebudzeni do Miłości

Niechaj ta energia radości w świat idzie...

:**