Po stu latach

Ciąg dalszy cięcia "sensu". Z  Kawą i Nożyczkami :)
Na część pierwszą tutaj zapraszam.
Udało mi się jeszcze dwa kolaże tekstowe ułożyć. Chciałam coś jeszcze, bo wiele słów ze sobą fajnie się układało, ale jednak czegoś mi ostatecznie brakowało...
Lubię, jak te teksty mają jakiś posmak wiersza i tworzą niepodzielną całość.
Są więc dwa.
Wciągnęło mnie też tworzenie nieco surrealistycznych postaci...

po stu latach

przeżywam wyzwolenie

znajdziesz

mnie teraz

poza rozumem

głęboko

czasem na samym początku

nie wierzysz?

zrób

to jedno "kliknięcie"

zostaw wszystko za sobą

nie patrz wstecz

bądź

po prostu

nakładam

na twarz siebie

pierwotny umysł

puszczam

wykute w ogniu serce

wtedy właśnie

zmienia się błysk oczu

tworzy się 

naturalność

czuje się

źródło w przestrzeni

i jak tu się jej

oprzeć?

Tym razem to już ostatnie spotkanie z lutowym sensem. Miło było :)))
 I miłego dnia życzę:**